„Idzie jesień i zima, synów nié ma i nié ma” – tak w formie dawnej, utrwalonej i przekazanej przez poetę. A jak pisać nié ma w tekstach współczesnych, np. w partiach dialogowych – pominąć é i zostawić tylko ni ma? Czym jest dziś ten zwrot, jeśli wypowiadająca go osoba nie stosuje go z przymrużeniem oka (dla efektu, zabawy itp.), lecz bierze za naturalną właściwą formę – archaizmem, regionalizmem, argotyzmem czy błędem? A jeśli błędem, to jak bardzo rażącym?

Dzień dobry, jestem pracownikiem państwowej instytucji kulturalnej, Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego. Chciałem się dopytać o prawidłową pisownię skrótu nazwy tej instytucji w wersji podlegającej odmianie, a więc gdy skrót FINA w naszym tekście chcemy odmienić.

A więc 1. FINA 2. FIN-y 3. FIN-ie 4. FIN-ę 5. FIN-ą 6. o FIN-ie 7. FIN-o - w ten sposób? Czy jeszcze jakoś inaczej?

Będę bardzo wdzięczny za doprecyzowanie.

Pozdrawiam serdecznie

Piotr Kowalczyk

Dlaczego w staropolszczyźnie mówiono „w Polszcze” (pewnie celownik też tak brzmiał?). I dlaczego skoro tak, to obecnie poprawna forma jest „w Polsce” – czy to wpływ mazurzenia?

Dziękuję za pomoc

Łukasz

Widziałem w sklepie fotel bujano-obrotowy. Czy forma bujano jest poprawna?

Szanowni Państwo,
w turystyce górskiej używa się jednostki GOT. Czy nazwa ta jest jakimś skrótowcem i czy powinniśmy zapisywać ją w odmianie tak jak skrótowiec, np. Nasza trasa wyniosła 20 GOT-ów?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Czy zwrot: gra między zawodnikiem Kowalskim a zawodnikiem Iksińskim jest poprawny? Czy też powinno się powiedzieć gra zawodnika Kowalskiego i Iksińskiego? A może oba zwroty są poprawne?

Szanowni Państwo,

w rozwiązaniach zadań matematycznych pojawiają się opisy niewiadomych, np. „x — wiek Bartka”, [od nowego wiersza] „y — wiek Wojtka”. Zastanawiam się nad interpunkcją takich napisów. Zapisywałbym je od małych liter i bez znaków interpunkcyjnych. Czasem takie opisy są dłuższe (np. „wiek Bartka w momencie, gdy Wojtek był od niego dwa razy starszy). Wtedy ewentualnie stawiałbym na końcu średniki, a po ostatnim opisie kropkę. Co Państwo rekomendują?

Z wyrazami szacunku

Czytelnik

Bardzo proszę o pomoc w kwestii odmieniania poniższych imion osób z Ukrainy:
1) Imiona żeńskie Anastasiia, Salomiia – czy poprawna forma w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku zawiera dwa razy literę „i” (Anastasii, Salomii)? Myślę, że trzy razy „i” nie występuje.
2) Imiona męskie:
a) imię Illia – czy odmiana będzie wyglądać tak, jak w przypadku żeńskich imion wymienionych wyżej?
b) imiona zakończone na „y” Nikolay, Alexey – jak należy je poprawnie odmienić?
Dziękuję za pomoc.

Szanowni Państwo,
wrócę do pytania, na które dostałam odpowiedź, jednak bardzo niesatysfakcjonującą. Jak rozumiem, dr Wolański zapisuje Kennedy'ego, a wymawia [kenediego]? Dlaczego zatem mamy stawiać tam apostrof? Nie dajemy go w przypadku np. Caseyów (Caseyami, Caseyowie itd.). Nie przekonuje także mnie argument, że mogłoby to zmylić nas co do postaci mianownikowej. Nie myli nas w przypadku form: Jakiem czy Grapie. Co z Jakiem od Jacquesa (porada prof. Grzeni)?

Obejrzałem kiedyś wykład prof. Miodka, który wyjaśniał, że nazwiska obce typu Kennedy powinny mieć w odmianie apostrof przed polską końcówką (Kennedy'ego etc.), ponieważ nie wymawia się głoski zapisywanej przez y. Nikt jednak nie mówi [kenedego], a raczej [kenediego], zatem głoska pozostaje (czy raczej zmiękczenie jak w wyrazie dieta). Z kolei nikt nie wymaga stawiania apostrofu przy nazwiskach typu Castiglioni, choć w wymowie końcówka brzmi tak samo, jak u Kennedy'ego. Jak to więc z tym jest?